Περί Ημερολογίου. Άπάντηση προς κ. Ν. Μάννη από π. Ευθ. Τρικαμηνά

Ἀγαπητέ ἀδελφέ κ. Ν. Μάννη χαῖρε ἐν Κυρίῳ.

Μοῦ ἀπεστάλη ἀντίγραφο τῆς ἀπαντήσεώς σας ἡ ὁποία καταχωρήθηκε μέ ἡμερομηνία 19-9-2013 στήν ἱστοσελίδα «Κρυφό Σχολειό». Εἰς αὐτήν δείχνετε ὅτι δέν ἐπιθυμεῖτε περαιτέρω διάλογο. Αὐτό νομίζω ἐννοεῖτε, ὅταν στήν ἐπικεφαλίδα γράφετε «Πρός τόν ἱερομόναχο π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ (τρίτη καί τελευταία ἀπάντησι)» καί στό τέλος τοῦ κειμένου σας «Ἐν κατακλεῖδι ὁλοκληρώνοντας μία καί καλή αὐτόν τόν διάλογο...» καί, ἐπίσης, «ἴσως κάποια στιγμή ἄν εἶναι θέλημα Θεοῦ νά συζητήσουμε ἀπό κοντά».

Μέ τόν τρόπο αὐτόν πού γράφετε μοῦ δημιουργεῖτε τήν ἐντύπωσι ὅτι ἐκφράζεσθε καί ἀποφασίζετε ὡς ἐκπρόσωπος πάντων τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, ἀνεξαρτήτου παρατάξεως καί παραιτεῖσθε ἀπό τήν συζήτησι, βλέποντας κάποιον ἀμετανόητο, ὁ ὁποῖος δέν θέλει νά ἀναγνωρίση τίς ἀπόψεις σας ὡς ὀρθές.

Ἴσως κάποιος ἀπό τούς δυό μας παρανόησε τόν σκοπό καί στόχο τοῦ διαλόγου αὐτοῦ. Ἐγώ προσωπικά ἐνόμιζα ὅτι στόν διάλογο αὐτόν ἐκθέτουμε τά γεγονότα, στηρίζουμε τίς ἀπόψεις μας, ἁγιογραφικά καί πατερικά, ὑποδεικνύουμε τά λάθη τῶν ἄλλων καί τίς ἐκτροπές των ἀδελφικά, ἀπαντοῦμε στίς ἐρωτήσεις των κλπ. προσπαθώντας νά ἀνιχνεύσουμε τό δέον γενέσθαι σήμερα, μέ τήν ἤδη διαμορφωμένη κατάστασι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τοῦ Παλαιοημερολογιτισμοῦ. Ὅλα δέ αὐτά πού καταθέτει ἑκάστη πλευρά, νομίζω ὅτι δέν εἶναι ἀπαραίτητο νά γίνουν ἀποδεκτά ἀπό τήν ἄλλη, ἀλλά νά ἀξιολογηθοῦν ἀπό ὅλους τούς ἀδελφούς πού παρακολουθοῦν αὐτόν τόν διάλογο, ὥστε νά ὑπάρχη ὠφέλεια καί διά τῆς ἐνημερώσεως περί τῶν γεγονότων καί τῶν κειμένων καί διά τῆς καταθέσεως πατερικῶν κειμένων σχετικῶν βεβαίως μέ τό ὑπό ἐξέτασιν θέμα.

Ἡ διακοπή λοιπόν ἐκ μέρους σας τοῦ διαλόγου μοῦ πιστοποιεῖ αὐτό πού πάντοτε διεπίστωνα, ὁσάκις συζητοῦσα μέ τούς ἀκολουθοῦντες τό Π. Ἡμερολόγιο, ὅτι δηλαδή σέ κάθε συζήτησι ἀπαιτοῦν οἱ ἀπόψεις των νά γίνουν ἀποδεκτές καί, ἐν ἐναντίᾳ περιπτώσει, σταματοῦν τήν συζήτησι καί τόν διάλογο. Κατ’ αὐτόν ὅμως τόν τρόπο, νομίζω δέν εἶναι ἀνάγκη νά γίνη διάλογος, ἀλλά νά κάνετε μία στρατιωτική ἀναφορά τῶν ἀπόψεών σας καί ἐμεῖς σκύβοντας τό κεφάλι νά τίς ἀποδεχθοῦμε ἀναντιρρήτως.

Τό λυπηρό ὅμως στήν ὅλη αὐτή συζήτησι, δέν εἶναι μόνο αὐτό πού προανέφερα, ἀλλά καί τό ὅτι, ἐνῶ ἐγώ ἀπήντησα κατά τό δυνατόν στίς ἐρωτήσεις σας, ἐσεῖς δέν ἀπαντήσατε στή μία καί μοναδική πού ἐγώ σᾶς ἔθεσα. Καί ὄχι μόνο δέν ἀπαντήσατε, ἀλλά