Η καπήλευση και ο εμπαιγμός των αγίων από τους οικουμενιστές

Τοῦ  Ἀδαμάντιου  Τσακίρογλου

Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη ἀπόδειξη, πόσο ἔχουν ξεφύγει ἀπὸ τὴν Παράδοση τῶν Πατέρων καὶ πόσο τοὺς καπηλεύονται καὶ ἐμπαίζουν οἱ οἰκουμενιστὲς, ἰδίως Ἐπίσκοποι καὶ ἱερεῖς, ἀπὸ τὰ κείμενα, τὰ ὁποῖα δημοσιεύονται τελευταῖα μὲ ἀφορμὴ τὴν ἑορτὴ τοῦ ἁγ. Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Ἐκεῖ ἀνακαλύπτει κάθε νοήμων ἄνθρωπος τὴν ἀνακολουθία λόγων καὶ ἔργων. Γιὰ νὰ φανεῖ αὐτὸ καθαρά, ὥστε νὰ μὴν ὑπάρχουν σκανδαλισμοί, θὰ κάνουμε μία σύγκριση τῶν λόγων τοῦ ἁγίου μὲ τά λόγια καὶ ἔργα αὐτῶν ποὺ τὸν ὑμνοῦν (στο κείμενο μὲ σκούρα γράμματα).

Ἡ ἀποστολή ποὺ ἀνέλαβε ὁ ἅγιος, ὅπως γράφει ὁ μακαριστὸς μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστίνος στὸ σχετικὸ γνωστὸ ἔργο του, ἦταν «νὰ πολεμήση τὸν Ἑωσφόρον, νὰ πολεμήση τὸ θηρίον εἰς τὰ ἴδιά του κέντρα. Ν' ἀφυπνίση συνειδήσεις βεβαρημένας. Νὰ παρηγορήση. Νὰ σπογγίση δάκρυα. Ν' ἀναπτερώση τὸ φρόνημα, νὰ θερμάνη τὸ συναίσθημα τῶν πιστῶν, νὰ σταματήση τὸ κύμα τοῦ ἐξισλαμισμοῦ, νὰ ὑψώση κέρας χριστιανῶν Ὀρθοδόξων, νὰ πέση ἐπὶ τέλους μαχόμενος διὰ τὴν Πίστιν». Πράγματα ποὺ δὲν κάνουν αὐτοὶ οἱ οἰκουμενιστὲς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι λόγοις τὸν Ἅγιο ὑμνοῦν, ἀλλὰ ἔργοις ἄλλα πράττουν. Λέει λοιπὸν ὁ ἅγιος:

«Καὶ τί πληρωμὴν θέλω ἐγώ; Χρήματα; Καὶ τί νὰ τὰ κάμω; Ἐγώ, μὲ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ, μήτε σακκούλα ἔχω, μήτε σπίτι, μήτε ἄλλο ράσο· καὶ τὸ σκαμνὶ ὁποὺ ἔχω ἰδικόν σας εἶνε, τὸ ὁποῖον εἰκονίζει τὸν τάφον μου. Ἐτοῦτος ὁ τάφος ἔχει ἐξουσίαν νὰ διδάξη βασιλεῖς, πατριάρχας, ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, ἄνδρας καὶ γυναίκας, νέους καὶ γέροντας καὶ ὅλον τὸν κόσμον. Ἀνίσως καὶ ἐπεριπατοῦσα διὰ ἄσπρα (=χρήματα), θὰ ἤμουν τρελὸς καὶ ἀνόητος· ἀμὴ τί εἶνε ἡ πληρωμή μου;.... καὶ μὲ τὴν χάριν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ ἐσταυρωμένου καὶ Θεοῦ δὲν ἔχω μήτε σακκούλα, μήτε σπίτι, μήτες κασέλα, μήτε ἄλλο ράσο ἀπὸ αὐτὸ ὁποὺ φορῶ, ἀλλὰ ἀκόμη παρακαλῶ τὸν Κύριόν μου μέχρι τέλους τῆς ζωῆς μου νὰ μὲ ἀξιώση νὰ μὴν ἀποκτήσω σακκούλα, διότι ὡσὰν κάμω ἀρχὴν νὰ παίρνω ἄσπρα(=χρήματα), εὐθὺς ἔχασα τοὺς ἀδελφούς μου, καὶ δὲν ἠμπορῶ καὶ τὰ δυό, ἢ τὸν Θεὸν ἢ τὸν διάβολον». Αὐτοὶ οἱ οἰκουμενιστὲς ἱερεῖς (καὶ μάλιστα οἱ χωρὶς οἰκογενειακὲς ὑποχρεώσεις Μητροπολίτες), οἱ ὁποῖοι λόγοις τὸν Ἅγιο ὑμνοῦν, ἀλλὰ ἔργοις ἄλλα πράττουν, τελοῦν τὰ μυστήρια, τὰ μνημόσυνα, τοὺς ἁγιασμοὺς κλπ. ἀφιλοκερδῶς; Ἡ σύνοδος στὸ Κολυμπάρι μὲ τὰ ξενοδοχεῖα πέντε ἀστέρων καὶ τὰ συμπόσια καὶ τὶς συναυλίες, εἶχε μήπως καμία σχέση μὲ τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Ἁγίου; Ἡ στάση τῶν κληρικῶν ἀπέναντι στὴν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ δὲν φανερώνει ἂν μή τι ἄλλο, ὅτι δυστυχῶς τὰ ἄσπρα (=χρήματα) παίζουν σήμερα μεγάλο ρόλο στὰ θέματα ζωῆς καὶ ἀποφάσεων τῶν κληρικῶν;

«Ἀφήνομεν λοιπόν, ἀδελφοί μου, τὰς φλυαρίας τῶν ἀσεβῶν, τῶν αἱρετικῶν, τῶν ἀθέων, καὶ λέγομεν μόνον ὅσα τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐφώτισε τοὺς ἁγίους Προφήτας, Ἀποστόλους καὶ Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ μᾶς ἔγραψαν». Αὐτοὶ οἱ οἰκουμενιστὲς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι λόγοις τὸν Ἅγιο ὑμνοῦν, ἀλλὰ ἔργοις ἄλλα πράττουν, μιλοῦν πιὰ σήμερα γιὰ αἱρέσεις; Οἱ ἐπίσκοποι μιλοῦν πάντως, ἀντὶ γιὰ φλυαρίες γιὰ διαλόγους, γιὰ μεταπατερικὲς διδαχὲς καὶ Πατριάρχες ὀνομάζουν τοὺς ἁγίους θύματα τοῦ ἀρχέκακου ὄφεως.

«Τὸν παλαιὸν καιρὸν οἱ ἄνθρωποι, ὅταν ἤθελον νὰ παιδεύσουν κανένα

«Ο καθρέπτης των διορθοδόξων σχέσεων»,

Πτυχές της ιστορίας και της θεολογίας του κειμένου της ημερησίας διατάξεως της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας

«Η αποστολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας εν τω συγχρόνω κόσμω»

Κωνσταντίνος Δεληκωσταντής

Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών

Εισαγωγή

   Είχα την τύχη να συμμετάσχω με την ιδιότητα του συνεργάτου της Γραμματείας επί της Προπαρασκευής της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας στις τρεις συνελεύσεις της Ειδικής Διορθοδόξου Επιτροπής (Οκτώβριος 2014 και Φεβρουάριος και Απρίλιος 2015), στην Πέμπτη Προσυνοδική Πανορθόδοξο Διάσκεψη (Οκτώβριος 2015), καθώς και στη Σύναξη των Προκαθημένων του Ιανουαρίου 2016 εν Chambésy Γενεύης. Οι εμπειρίες από τη συμμετοχή αυτή, η άμεση πρόσβαση στο αρχειακό υλικό ολόκληρης της πορείας προς τη Σύνοδο και η συνεργασία με τον καθηγητή Βλάσιο Φειδά, κατ’ εξοχήν ειδικό στο θέμα «Αγία και Μεγάλη Σύνοδος», μου επιτρέπουν να ελπίζω ότι θα βρείτε ενδιαφέροντα αυτά που θα εκθέσω ενώπιόν σας.

    Το Ορθόδοξο Κέντρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στη Γενεύη είναι ο τόπος όπου, από το 1968, συναντήθηκαν, εργάσθηκαν σκληρά, αγωνίστηκαν και έδωσαν την ορθόδοξη μαρτυρία τους όλοι οι πρωτεργάτες της προετοιμασίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, μιας διαδικασίας με ιδιαίτερες απαιτήσεις στους συμμετέχοντας, πολλοί εκ των οποίων ανεδείχθησαν σε ηγετικές μορφές των Εκκλησιών τους.

    Όποιος έχει συνεργασθεί σε παρόμοιες επιτροπές γνωρίζει πόσο επίπονη και μακρά είναι η διαδικασία κατάρτισης ενός κοινά αποδεκτού κειμένου. Πολλές φορές, η υποχώρηση αναφορικά προς κάποια διατύπωση σώζει ολόκληρη συνεδρία, ολόκληρο το κείμενο ή ακόμη και τη συνέλευση.

   Αυτός που θα πάρει τα κείμενα της Συνόδου στα χέρια του, χωρίς να γνωρίζει πώς διαμορφώθηκαν, τι συζητήσεις, αντιπαραθέσεις και συμβιβαστικές προτάσεις προηγήθηκαν για να ετοιμασθούν, εύκολα μπορεί να αδικήσει τα πράγματα. Προφανώς στο τελικό κείμενο δεν είναι αποτυπωμένη εμφανώς η πορεία κατάρτισής του. [σ.σ.: Ὅταν ἡ προσευχὴ καὶ οἱ Πατέρες ἀπουσιάζουν, ἐκεῖ εἰσχωροῦν οἱ ὑποχωρήσεις καὶ οἱ συμβιβασμοί].

  Καθρέπτης της προετοιμασίας της Συνόδου είναι τα Πρακτικά των συζητήσεων των διαφόρων επιτροπών και διασκέψεων. Είναι συναρπαστικό να μελετά κάποιος τα Πρακτικά. Πραγματικά στα κείμενα αυτά βρίσκεται κρυμμένος ένας ανεκτίμητος θεολογικός θησαυρός.

  Οι Πανορθόδοξες Διασκέψεις, οι Διορθόδοξες Προπαρασκευαστικές Επιτροπές, οι Προσυνοδικές Πανορθόδοξες Διασκέψεις και οι Συνάξεις των Προκαθημένων είναι η ιστορία της Ορθοδοξίας τις τελευταίες έξι δεκαετίες. Είναι ο καθρέπτης των διορθοδόξων σχέσεων, αλλά και των ενδοορθοδόξων θεολογικών διεργασιών και ζυμώσεων. 

1.   Η ιστορία του κειμένου

   Η ιστορία του κειμένου μας αρχίζει το 1961. Η πρώτη Πανορθόδοξος Διάσκεψις της Ρόδου ενέταξε στον «Κατάλογο των θεμάτων της μελλούσης Πανορθοδόξου Προσυνόδου», στην 6^η ενότητα με τίτλο «Η Ορθοδοξία εν τω κόσμω» το θέμα: «Συμβολή των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών εις επικράτησιν των χριστιανικών ιδεωδών της ειρήνης, της ελευθερίας, της αδελφοσύνης και της αγάπης μεταξύ των λαών».^[1]

    Σταθμό στην πορεία προετοιμασίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας αποτέλεσε η Τετάρτη Πανορθόδοξος Διάσκεψις (Ιούνιος 1968) στο Chambésy της Γενεύης. Εδώ αποφασίσθηκε:

«α. Ὅπως τεθῇ ὡς κύριος στόχος καὶ ἄμεσος ἐπιδίωξις ἡ σύγκλησις Ἁγίας και Μεγάλης Συνόδου τῆς κατ’ Ἀνατολὰς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

β. Ὅπως πρὸς προπαρασκευὴν τῆς Συνόδου ταύτης, ἀντὶ τῆς συγκροτήσεως μιᾶς Προσυνόδου, συγκροτηθῶσι σταδιακῶς, ἀλλεπάλληλοι Προσυνοδικαὶ Πανορθόδοξοι Διασκέψεις.

γ. Ὅπως συσταθῇ μία Διορθόδοξος Προπαρασκευαστικὴ Ἐπιτροπή.

δ. Ὅπως συσταθῇ ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἓν Γραφεῖον, ἑδρεῦον ἐν τῷ ἐν Γενεύῃ Κέντρῳ αὐτοῦ, πρὸς ἐξυπηρέτησιν τοῦ ἔργου τῆς Προπαρασκευαστικῆς Ἐπιτροπῆς, τῶν Προσυνοδικῶν Πανορθοδόξων Διασκέψεων καὶ τῆς ὅλης προπαρασκευῆς τῆς Συνόδου.

ε. Ὅπως διὰ τῶν ὡς ἄνω Ὀργάνων τμηματικῶς ἑτοιμασθῶσι τὰ θέματα, τὰ ἀναγεγραμμένα εἰς τὸν Κατάλογον τῆς ἐν Ρόδῳ Α΄ Πανορθοδόξου Διασκέψεως, ἀφοῦ προηγουμένως γένηται ἐπὶ ἑνὸς ἑκάστου ἡ δέουσα ἐπὶ μέρους θεολογικὴ ἔρευνα καὶ προεργασία».^[2] 

  Έργο της Πρώτης Προσυνοδικής Πανορθοδόξου Διασκέψεως του Νοεμβρίου 1976 στο Chambésy ήταν η αναθεώρηση του καταλόγου θεμάτων της Πρώτης Πανορθοδόξου Διασκέψεως της Ρόδου. Της αναθεωρήσεως του καταλόγου αυτού προηγήθηκαν, πρώτον, η Συνάντηση Ορθοδόξων Θεολόγων εν Chambésy (Δεκέμβριος 1972), η οποία κατέληξε εις το συμπέρασμα ότι ο ορισθείς κατάλογος των θεμάτων της Α΄ Πανορθοδόξου Διασκέψεως «δεν ανταπεκρίνετο ούτε εις το κριτήριον της εσωτερικής συνοχής, αλλ’ ούτε εις τας απαιτήσεις, τας οποίας προβάλλουν εις την Εκκλησίαν οι καιροί και το πλήρωμα αυτής».^[3] Ακολούθησε ανεπίσημη Σύσκεψη ομάδος θεολόγων στην Ορθόδοξο Ακαδημία Κρήτης, η οποία ασχολήθηκε «κυρίως με την κατ’ αρχήν επισήμανσιν των καιρίων προβλημάτων της ζωής της Ορθοδόξου Εκκλησίας».^[4] [σ.σ.: Ἀλήθεια, μᾶς εἶχαν «ζαλίσει» τονίζοντας ὅτι πρέπει νὰ κάνουμε ὑπακοὴ στὶς Πανορθόδοξες Διασκέψεις τῆς Ρόδου, ἀλλ’ ὅπως ἀντιλαμβάνεται κανεὶς μελετώντας αὐτὸ τὸ ἄρθρο, τὰ ἀποφασισθέντα στὶς Πανορθόδοξες Διασκέψεις παραβιάσθηκαν, μετετράπηκαν, ἀλλοιώθηκαν ἀπὸ τὶς ἄπειρες Προσυνοδικὲς Διασκέψεις, στὶς ὁποῖες ἀπεφάσιζαν κάποιοι ἀκαδημαϊκοὶ θεολόγοι, γραφειοκράτες Οἰκουμενιστές (τσιράκια τοῦ Φαναρίου, τοῦ Βατικανοῦ καὶ τοῦ Π.Σ.Ε.), καὶ ΟΧΙ οἱ Ἐκκλησίες, ἀφοῦ οἱ Ἐπίσκοποι μέχρι καὶ τελευταία στιγμὴ δὲν γνώριζαν ὄχι μόνο τὰ Πρακτικὰ τῶν πολυετῶν συνεδριάσεων τῶν Ἐπιτροπῶν, ἀλλ’ οὔτε τὰ Προσυνοδικὰ κείμενα ποὺ θὰ συζητοῦσαν καὶ θὰ ψήφιζαν στὸ Κολυμπάρι!].

   Εις την εισηγητική ομιλία του κατά τη Διάσκεψη, ο Πρόεδρος αυτής Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος Μελίτων ανέφερε ότι, σύμφωνα με πανορθόδοξο διαβούλευση, τίθενται προς συζήτηση και απόφαση τα εξής σχετικά με τη σύγκληση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου:

1.   «Ἡ σύγκλησις τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου νὰ επιταχυνθῇ, μὲ τὴν προϋπόθεσιν ὅτι αὕτη δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ θεωρηθῇ ὡς μοναδικὴ καὶ ἀποκλείουσα τὴν σύγκλησιν ἐν συνεχείᾳ καὶ ἄλλων ὁμοίων Μεγάλων Συνόδων.

2.   Ὡς ἐκ τούτου, ἡ Σύνοδος θὰ εἶναι βραχείας διαρκείας.

3.   Νὰ ασχοληθῇ αὕτη μὲ περιωρισμένον ἀριθμὸν θεμάτων, καὶ δὴ οὐχὶ ἀμιγῶς δογματικῆς καὶ θεωρητικῆς φύσεως».^[5]

    Αυτά κατέστησαν απαραίτητη την αναθεώρηση του καταλόγου θεμάτων της Α΄ Πανορθοδόξου Διασκέψεως της Ρόδου. Κατά τον Σεβασμιώτατο Πρόεδρο, «πρώτιστον ἔργον τῆς Α΄ Προσυνοδικῆς Πανορθοδόξου Διασκέψεως θὰ ἔδει νὰ εἶναι ἡ κατάρτισις ἑνὸς βραχυτέρου καταλόγου θεμάτων».^[6]  [σ.σ.: Ποιές Σύνοδοι τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν ἔδωσαν τὴν ἔγκριση ἢ ἀποδέχτηκαν Συνοδικὰ μιὰ τέτοια ἀλλαγή;].

   Η Διάσκεψις  α π ο φ ά σ ι σ ε  τελικώς η ημερησία διάταξις της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου να περιέχει τα ακόλουθα δέκα θέματα:^[7]

1.   Ορθόδοξος Διασπορά.

2.   Το Αυτοκέφαλον και ο τρόπος ανακηρύξεως αυτού.

3.   Το Αυτόνομον και ο τρόπος ανακηρύξεως αυτού.

4.   Δίπτυχα.

5.   Το ζήτημα κοινού ημερολογίου.

6.   Κωλύματα γάμου.

7.   Αναπροσαρμογή των περί νηστείας εκκλησιαστικών διατάξεων.

8.   Σχέσεις Ορθοδόξων Εκκλησιών προς τον λοιπό χριστιανικό κόσμο.

9.   Ορθοδοξία και Οικουμενική Κίνηση.

10.  Συμβολή των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών εις επικράτησιν των χριστιανικών ιδεωδών της ειρήνης, της ελευθερίας, της αδελφοσύνης και της αγάπης μεταξύ των λαών και άρσιν των φυλετικών διακρίσεων. [σ.σ.: Ποιές Σύνοδοι τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν ἔδωσαν κι αὐτὴ τὴν ἔγκριση;].

  Δέκα έτη μετά, αφού είχε μεσολαβήσει η Δευτέρα Προσυνοδική Πανορθόδοξος Διάσκεψις του 1982, η Διορθόδοξος Προπαρασκευαστική

Κυριακή Θ΄ Ματθαίου. Ομιλία 32η. Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς

Ομιλία στο Ευαγγέλιο με θέμα την καθησύχαση της τρικυμίας όπου γίνεται λόγος και για τους πειρασμούς

 Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς

(Ματθ. 14, 22-34)

Ένα κείμενο που πρέπει να διαβάσουμε όλοι μας. Ιδιαίτερα όσοι αυτόν τον καιρό πιέζονται από θλίψεις, όσοι απελπίζονται και νιώθουν απόγνωση.

Ο άγιος Γρηγόριος ερμη­νεύει και αυτή τη διήγηση με την αναγωγική μέθοδο. Ιστορικά αυτή αποτελεί έκθεση του θαύματος της ηρέμησης των κυμάτων, ηθικά όμως υποδηλώνει την μέσω των πειρασμών τελειοποίηση της πίστεως, ενώ αναγωγικά παριστάνει τη δυσκολία του έργου των Αποστόλων στον εθνικό κόσμο.

Ο Ιησούς Χρι­στός ανάγκασε τους μαθητές να μπουν στο πλοίο και να μεταβούν στην απέναντι όχθη πριν από αυτόν. Αφού έθρεψε προηγουμέ­νως σωματικά τις πέντε χιλιάδες, αποστέλλει τώρα τους μαθητές στην τρικυμιώδη θάλασσα των Εθνικών, για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο, αντιμετωπίζοντας παντός είδους πειρασμούς. Η γνη­σιότητα της πίστεως στον Θεό χαρίζει υπομονή στους πειρα­σμούς, και αυτή πάλι τελειοποιεί την πίστη.

 Οι άνθρωποι βέβαια λυπούνται για τους πειρασμούς, που έπρεπε να χαίρονται, και «παρ’ εμού», λέγει ο ομιλητής, «ταύτην μάλιστα ζητείτε την άνεσιν των σωματικών πειρασμών, ης εγώ μάλλον καταφρονήσας προς ύμας ήλθον συμπάσχειν υμίν αιρούμενος». Ήταν περίο­δος θλίψεως των Θεσσαλονικέων, πιθανώς λόγω πολιορκίας.

1. Ο αδελφόθεος Ιάκωβος λέγει, «να το θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη χαρά εάν περιπέσετε σε διάφορους πειρασμούς». Δεν είπε απλώς να "χαίρεσθε", αλλά «να το θεωρήσετε μεγάλη χαρά», πα­ραινώντας όχι να είναι κανείς αναίσθη­τος προς τα οδυνηρά πράγματα, γιατί αυτό είναι αδύνατο, αλλά εισηγείται να θεωρεί επικρατέστερο τον θεάρεστο λογισμό. Είπε, «κάθε χαρά», δηλαδή τέλεια, μέγιστη, ανελλιπή, και μάλιστα όταν οι πειρασμοί είναι ποικίλοι.

Γιατί; Επειδή με την υπομονή των πειρασμών γυμναζόμαστε και γινόμαστε και δοκιμώτεροι στα σχετικά με τον Θεό. Και όχι μόνο