Πέμπτη 18 Μαΐου 2017

Έφριξαν Άδου πυλωροί

 Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων ηυτομόλησε προς τον Αγγλικανισμόν;


Έφριξαν Άδου πυλωροί ακούοντες τα όσα είπεν εις την προσφώνησίν του ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κατά την υποδοχήν του αιρεσιάρχου Αρχιεπισκόπου Καντερβουρίας κ. Γουέλμπυ! Παραθέτομεν την ομιλίαν μεταφρασμένην από την αγγλικήν, όπως ανηρτήθη εις την επίσημον ιστοσελίδα ενημερώσεως του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων την 3ην Μαΐου 2017:

«Σας καλωσορίζουμε, αγαπητέ Αρχιεπίσκοπε Ιουστίνε και κ. Welby, πίσω στην Ιερή Πόλη της Ιερουσαλήμ και στους Αγίους Τόπους κατ’ αυτό το χαρούμενο Πάσχα με τα θριαμβευτικά λόγια του Πασχαλινού τροπαρίου που ψέλνουμε σε όλη αυτή τη περίοδο:

     Χριστός Ανέστη εκ νεκρών,
          Θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασιν, ζωήν χαρισάμενος

Φέτος, η γιορτή του Πάσχα έχει ιδιαίτερη σημασία για όλους μας, καθώς εορτάζουμε την εορτή των εορτών την ίδια ημερομηνία επιδεικνύουμε στον κόσμο την κοινή μας πίστη στον σταυρωμένο και αναστημένο Κύριο Ιησού Χριστό. Πράγματι η φυσική μας παρουσία εδώ στους τόπους της σταύρωσης και της ταφής, που αναγγέλλουν μαζί την ανάσταση, είναι μία ισχυρή μαρτυρία του Φωτός της σωτηρίας που λάμπει από τον Ιερό Τάφο, το οποίο δόθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο μέσω της Εκκλησίας.

Οι «αντι-Οικουμενιστές» αυτογελοιοποιούνται!

Αρχιμ. Παύλος Δημητρακόπουλος: 

ΝΕΕΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ!





   Δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχει στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία παρόμοια περίπτωση αὐτογελοιοποίησης!
  Ἅπαντες οἱ Ἅγιοι Πατέρες διδάσκουν τὴν ἄμεση ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς (ἡ περίοδος Οἰκονομίας στοὺς Πατέρες, εἴτε ἀπουσιάζει ὁλοτελῶς, εἴτε εἶναι ἐλάχιστου χρόνου)· ὁ Εὐαγγελιστὴς διδάσκει πὼς δὲν πρέπει οὔτε ΧΑΙΡΕΤΑΙ νὰ λέμε στοὺς αἱρετικούς (ποῦ νὰ εἶχε ὑπ’ ὄψιν του ὁ Εὐαγγελιστὴς τοὺς σημερινοὺς Οἰκουμενιστὲς αἱρετικούς, τοὺς ὀργανωμένους καὶ πείσμονες καὶ ἐξυπηρετοῦντες σκοπιμότητες σκοτεινῶν δυνάμεων!)· καὶ οἱ «ἀντι-Οικουμενιστές» ἀποκαλύπτουν συνεχῶς πράξεις καὶ διδασκαλίες τῶν Οἰκουμενιστῶν, ποὺ ἔχουν «τρομακτικὲς ἐπιπτώσεις» στὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα, «ἔβλαψαν τὴν Ὀρθόδοξη πίστη» καὶ ἔχουν μολύνει ὅλον τὸν πλανήτη μὲ τὶς ἐνέργειές τους· καταγγέλλουν πὼς αὐτὲς τὶς πράξεις τὶς ἐπισημοποίησαν στὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης,
     ἀλλὰ παρὰ ταῦτα, ἐκεῖ, ἔχουν γίνει τσιμποῦρι στοὺς Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους καὶ Πατριάρχες, τοὺς μνημονεύουν, τοὺς ἐπαινοῦν διὰ τοῦ κ. Σεραφείμ, καὶ βέβαια  κοινωνοῦν  μὲ αὐτοὺς τοὺς κακόδοξους!
  Ἔτσι ἡ μητρόπολη Πειραιῶς διὰ τοῦ π. Παύλου Δημητρακόπουλου (καὶ μιμούμενος τὸν Τελεβάντο), γράφει γιὰ τὶς «τρομακτικὲς ἐπιπτώσεις στὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα» ἐκ τῶν ἀποφάσεων τῶν Οἰκουμενιστῶν, ἀποδέχεται ὅτι «ἔβλαψαν τὴν Ὀρθόδοξη πίστη», διαπιστώνει ὅτι «φρίττει κανεὶς καὶ μόνο στὴ σκέψη τῶν παραπάνω κακοδοξιῶν τοῦ Πατριάρχου», καὶ ὅτι πλέον «χωρὶς ἀναστολὲς»  τώρα οι οικουμενιστές, κατοχυρωμένοι από τις αποφάσεις της “Συνόδου”, τρέχουν ακάθεκτοι στον "όλέθριο" κατήφορο τους, περιφρονώντας ἅγιες καὶ ἱερὲς Συνόδους, Ἱεροὺς Κανόνες, τὰ πάντα»,
    ἀλλὰ κοινωνεῖ καὶ μνημονεύει ὅλους αὐτοὺς τοὺς νεκροθάπτες τῆς Ὀρθοδοξίας!
   Καὶ μετὰ διερωτᾶται (γεμᾶτος ἀφέλεια ἢ ἀνοησία):
  «Ποῦ εἶναι οἱ Ἅγιοι Μπαρκοι οἱ Εὐγενικοὶ καὶ οἱ Ἅγιοι Γρηγόριοι Παμαάδες;»!
       Μὰ ὅσους σᾶς προτρέπουν νὰ τοὺς μιμηθεῖτε, πάτερ Παῦλε, τοὺς θεωρεῖτε ζηλωτὲς καὶ ἐκτὸς Ἐκκλησίας! Δηλώνετε δὲ ὅτι δὲν εἶναι ὑποχρεωτικὴ ἡ μίμησή τῶν παραπάνω Ἁγίων!
    Ἐσεῖς δέ οἱ ἴδιοι ποὺ τὰ γράφετε αὐτά, δὲν τοὺς μιμεῖσθε!
    Γιὰ ποιό λόγο λοιπόν, τὰ γράφετε;
    Ἔλεος, πάτερ μου. Δὲν κοκκινίζετε γιὰ τὸ ρόλο σας;



ΝΕΕΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ!

Αρχιμ. Παύλου Δημητρακόπουλου
Προϊσταμένου Ιερού Ναού Τιμίου Σταυρού Πειραιώς

  Συμπληρώνεται ήδη ένας χρόνος από τη σύγκληση της «Συνόδου» της Κρήτης και ο κάθε συνειδητός πιστός μπορεί να καταλάβει τις τρομακτικές επιπτώσεις της στο εκκλησιαστικό σώμα. Στη σημερινή εκκλησιαστική πραγματικότητα έχουν διαμορφωθεί δύο κυρίως τάσεις, λίαν αποπροσανατολιστικές σχετικά με την «Σύνοδο» αυτή.
Η μία τάση κατευθύνεται από οικουμενιστικούς κύκλους και ισχυρίζεται, ότι η «Σύνοδος» δήθεν υπήρξε ένα μεγάλο και ιστορικό γεγονός για την Εκκλησία, δεν έβλαψε την Ορθόδοξη πίστη και διεκήρυξε την ενότητα στην πίστη, την λατρεία και στην διοίκηση όλων των κατά τόπους Πατριαρχείων και Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών. Η δεύτερη κατευθύνεται από ορισμένους συντηρητικούς κύκλους, οι οποίοι δυστυχώς δεν μπόρεσαν να διακρίνουν μέσα στα συνοδικά κείμενα την επίσημη συνοδική κατοχύρωση του Οικουμενισμού και την αναγνώριση των ετεροδόξων αιρετικών ως εκκλησιών. Γι’ αυτό και την υποβαθμίζουν, την παρουσιάζουν ως ένα ασήμαντο γεγονός που ήδη «ξεχάστηκε». Κάποιοι μάλιστα έσπευσαν να πουν ότι η «Σύνοδος» αυτή «πέθανε και ετάφη»!
   Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Ασφαλώς όχι! Οι θιασώτες της «Συνόδου» θεωρούν τις αποφάσεις της έγκυρες, υποχρεωτικές και εφαρμοστέες από όλα τα Πατριαρχεία και τις Αυτοκέφαλες εκκλησίες. Τώρα μάλιστα με περισσότερη άνεση και με περισσότερη θρασύτητα, με τον «αέρα» των αποφάσεων της «Συνόδου», καταπατούν τους Ιερούς Κανόνες που απαγορεύουν τις συμπροσευχές και διακηρύσουν urbi et orbi την εκκλησιαστικότητα των ετεροδόξων αιρετικών, ενώ όσοι διαφωνούν και προχωρούν σε διακοπή μνημοσύνου, υφίστανται ποικίλους διωγμούς και απειλούνται με καθαίρεση.
 Αυτό φάνηκε καθαρά από τα τελευταία πρόσφατα γεγονότα, δηλαδή τα

Διώκει και ο Γόρτυνος Ιερεμία τους αντι-οικουμενιστές; Και μάλιστα μια μοναχή του;

 Τι ρόλο παίζει τελικά ο μητροπολίτης Γόρτυνος π. Ιερεμίας;;;  

Διώκει και αυτός αντι-οικουμενιστές;


"opaidagogos"

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 1η


    Για τον "μεγάλο" "αντιοικουμενιστή" μητροπολίτη Γόρτυνος Ιερεμία, κάναμε ήδη κάποιες αναφορές στο ιστολόγιο μας:
"Μητροπολιτικές "κολοτούμπες". 
Ο Γόρτυνος Ιερεμίας, που ανακάλεσε την υπογραφή του από την "ομολογία πίστεως", λέει τώρα ότι κακώς ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος αποκαλεί τους Παπικούς εκκλησία!"http://opaidagogos.blogspot.gr/2015/12/blog-post_29.html

...επειδή δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου, σας θυμίζουμε ότι 

ΕΣΕΙΣ ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΕ ΑΝΑΚΑΛΕΣΑΤΕ την υπογραφή σας από την Ομολογία Πίστεως και μάλιστα κοινοποιήσατε την ανάκληση (σαν "καλό παιδί") σε όλους τους μητροπολίτες και στον Πατριάρχη, ζητώντας του συγνώμη (όταν δεν ήρθε ο Οικουμενισκός Πατριάρχης στην Δημητσάνα).



   ΕΣΕΙΣ  ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΕ  ΟΡΚΙΖΟΣΑΣΤΑΝ  δημόσια στον Βαρθολομαίο ότι θα είμαι
"πρόθυμος εἰς τά κελεύσματά Σας μέχρι θυσίας". 

Ας θυμηθούμε ένα απόσπασμα από την επιστολή "αποκήρυξης της υπογραφής του", του Γόρτυνος

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΩΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ

Τοῦ Γεωργίου Μπόρα



ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ-ΠΤΥΧΕΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

   Θα προχωρήσουμε στο μέτρο του δυνατού, σε μια προσπάθεια αποσαφήνισης ορισμένων πτυχών της εργασίας μας. Προς τούτο και για να γίνει κατανοητή η συνάφεια μεταξύ της Θεολογίας του Προσώπου και του Οικουμενισμού, αρχικά μελετούμε το ζήτημα του ορισμού της αίρεσης του Οικουμενισμού ως παναίρεσης. Στη συνέχεια αναδεικνύουμε το πώς η Ευχαριστιακή Εκκλησιολογία συγκεφαλαιώνει τις βασικές θέσεις της Θεολογίας του Προσώπου και άρα πως η Θεολογία του Προσώπου τροφοδοτεί την αίρεση. Έπειτα μελετούμε το πώς οι θέσεις, της Θεολογίας του Προσώπου, περί ετερότητας και του σχεσιακού συστήματος που εισάγει, είναι οι θέσεις της σύγχρονης Πολιτικής Ορθότητας. Η οποία Πολιτική Ορθότητα ή Πολιτιστικός Μαρξισμός, όπως είδαμε εν τάχει στην εργασία, είναι η ωρίμανση του μαρξισμού. Οφείλουμε να δούμε όμως ποια είναι η μήτρα που γέννησε το μαρξισμό και ενδεχομένως να εξετάσουμε την αιτία της εμφανέστατης ταυτότητας των λέξεων, νοημάτων και εν κατακλείδι στόχευσης: ενός μεσσιανικού χιλιασμού[1]. Αρχίζει να διαφαίνεται ότι ο Οικουμενισμός έχει μια βαθειά πολιτική-υλιστική δομή. Είναι ταυτόχρονα και πολιτικό φαινόμενο με πολιτιστικό πρόσχημα.


Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΩΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ

   Το πρώτο και κύριο ερώτημα που μας απασχολεί τίθεται πολύ απλά ως εξής: Τι ακριβώς είναι ο Οικουμενισμός; Είναι τα συλλείτουργα και οι συμπροσευχές το κυρίαρχο χαρακτηριστικό του Οικουμενισμού; Είναι η θέση των οικουμενιστών περί διαιρημένης-διασπασμένης Εκκλησίας; Ο Άρειος  δίδασκε την κτιστότητα του Κυρίου, ο Νεστόριος δίδασκε ότι ο Χριστός υπάρχει ως δύο πρόσωπα και ανακάλυπτε μια ένωση ηθική, ο Ευτύχης δίδασκε ότι ο Χριστός μετέχει μόνο μίας φύσεως. Ο Οικουμενισμός τι ακριβώς διδάσκει; Ποιες είναι ακριβώς οι κακοδοξίες του Οικουμενισμού; Με ποιες ακυρώνει την σωτηρίας μας; Είναι σαφές ότι τα συλλείτουργα και οι συμπροσευχές δεν αποτελούν το περιεχόμενο της αιρέσεως. Είναι παρενέργειες της αίρεσης. Κάποια από τα αποτελέσματά της. Οι Πατέρες όταν αντιμετώπιζαν την αίρεση δεν επικαλούταν παραβίαση Κανόνων, αλλά εισχωρούσαν στην καρδιά της αίρεσης και την αποδομούσαν ώστε να διασώσουν την ορθή πίστη, να καταλάβει ο λαός του Θεού τι ακριβώς είναι αυτό που λειτουργεί ως εμπόδιο στην σωτήρια τους.
   Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι ο Οικουμενισμός είναι μια σύνθεση όλων των αιρέσεων και άρα ως τέτοια μπορούμε να την εκλάβουμε ως παναίρεση. Στον παραπάνω ισχυρισμό τίθεται το ερώτημα: πως εννοείται η σύνθεση; Είναι παναίρεση ως σύνοψη των αιρέσεων —πράγμα όχι εμφανές, μιας και δεν αποδίδει τις αρχαίες αιρέσεις με τα ονόματά τους και τα περιεχόμενα τους, δηλαδή π.χ. δεν μιλάει για μονοφυσιτισμό καθ’ εαυτού. Έπειτα θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας αυτό που η εκκλησιαστική ιστορία διδάσκει: ότι το κακό εξελίσσεται και άρα η πηγή του κακού υιοθέτει συνεχώς νέα σχήματα για να υπερφαλαγγίσει την πίστη. Άρα η αίρεση οικοδομεί πάνω στα προηγούμενα για να μπορέσει να εκλεπτυνθεί τόσο ώστε ακόμη και οι εκλεκτοί να παραπλανηθούν. Ή είναι παναίρεση, ως νέα αίρεση η οποία όμως υπέρκειται όλων των παλαιοτέρων —ενδεχομένως να προσλαμβάνει όλες τις παλαιότερες— της οποίας όμως η διατύπωση είναι ασαφής ή δεν είμαστε σε θέση ακόμη να την αποκρυπτογραφήσουμε;
    Πιστεύουμε ότι υφίσταται μια συνδυαστική εκδοχή και ότι η παναίρεση, όπως την χαρακτηρίζει και ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, υφίσταται ως νέα αίρεση η οποία προσλαμβάνει μέρος των παλαιοτέρων διατυπώσεων, ενώ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ταυτόχρονα και ως η τελειότερη έκφραση

Παραινετικός λόγος († Γέροντας Άνθιμος Αγιαννανίτης)

Σήμερα διερχόμαστε την χειρότερη κρίση από κτίσεως κόσμου. Βλέπετε τους ανθρώπους, ενώ ο Θεός έδωσε τη σοφία για το αγαθό, αυτοί την καταχρώνται για το πονηρό. Έχουν αποθηριωθεί, πράγμα που δεν συμβαίνει στα θηρία.

Κανένα καλό δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς τη μετάνοια. Ας ανατρέξουμε στην Παλαιά Διαθήκη στο εξής περιστατικό. Λέει ο προφήτης Ιωνάς: «Ακόμη τρεις ημέρες και η Νινευΐ καταστρέφεται». Τι έκαναν τότε οι Νινευΐτες; Μετανόησαν και νήστεψαν οι πάντες, ακόμη και τα ζώα τους. Το ίδιο και μείς, ας υψώσουμε τους νοητούς οφθαλμούς μας προς τον Θεό, να ζητήσουμε το θείο έλεος για μας, το Έθνος, την Εκκλησία, τον κόσμο ολόκληρο, λέγοντας: «Κύριε, κατάπεμψον το έλεός σου επί τον λαόν σου και συγχώρησον ημάς τους αμαρτωλούς και όλον τον κόσμον σου».
Στην περίοδο της Νέας Διαθήκης, διαβάζουμε για τον Μεγα Βαρσανούφιο, ότι έβλεπε να ξεσπά στον κόσμο μεγάλο κακό. Τότε τρεις άνδρες εμπόδιζαν να εξαπλωθεί στον κόσμο αυτό το κακό. Ο ένας ήταν ασκητής στην Ρώμη, ο άλλος στην Κόρινθο και ο τρίτος ο ίδιος ο άγιος Βαρσανούφιος. Οι προσευχές αυτών των τριών απέτρεψαν τον δίκαιο θυμό και την οργή του Μεγάλου Βασιλέως Χριστού.
Πιστεύω ότι και μέχρι σήμερα υπάρχουν τέτοιοι Άγιοι που προσεύχονται. Έχει τόσο οργιάσει ο σατανάς με τα όργανά του, ώστε θέλουν να καταπιούν τα πάντα. Ας προσευχόμαστε λοιπόν όλοι, διότι χανόμαστε.
Η ταπείνωση θα μας αναστήσει από κάθε χαμερπή διαλογισμό, όπως ο Κύριος «παθών και σταυρούμενος ανεστήθη και εδοξάσθη». Η ταπείνωση φέρει τη μετάνοια, που προέρχεται εκ του ρήματος μεταμελούμαι, δηλαδή αυτό το κακό που έκαμα δεν το ξανακάνω. Ο αμαρτωλός, εάν μετανοήσει, γίνεται αναμάρτητος. Ο προφήτης Δαβίδ είπε: «Ημάρτηκα τω Κυρίω», και ο προφήτης Ναθαν του είπε: «Αφείλετο ο Κύριος το αμάρτημά σου».
Να προσπαθήσουμε όλοι με τη μετάνοια να κερδίσουμε τα αιώνια αγαθά. Δύο τόποι εντεύθεν υπάρχουν: αιώνια ζωή και αιώνια κόλαση. Όσο ενάρετοι και να νομίζουμε ότι είμαστε, όμως ο ανθρώπινος νους εκ νεότητος αυτού ρέπει στα πονηρά «καν μία ώρα η ζωή ημών», διότι έτσι μας κατάντησε η απιστία των Πρωτοπλάστων.
Να έχουμε πίστη θερμή, διότι «ο πιστεύσας εις εμέ ζήσεται», λέει ο Κύριος, και «ο αγαπών εμέ, αγαπά τον αποστείλαντά με».
Αν δεν εξομολογούμαστε τους λογισμούς στον πνευματικό, θα γίνουν θηρία και θα μας φάνε. Ο γεωργός που βρήκε το παγωμένο φίδι και τό ‘βαλε στον κόρφο του, μόλις αυτό ζεστάθηκε, αμέσως τον δάγκασε. Κι εμείς, αν δεν τους εξαγορεύσουμε, θα γίνουν έργα, «η δε αμαρτία τελεσθείσα», λέει ο απόστολος Ιάκωβος, «αποκύει θάνατον».
H αγάπη είναι πολύ μεγάλο πράγμα. Αγάπη είναι ο ίδιος ο Χριστός. Ο Χριστός μάς αγάπησε μέχρι θυσίας. Ας αγαπήσουμε κι εμείς ο ένας τον άλλο με την αγάπη της θυσίας. Θέλει βία μια τέτοια αγάπη, καθώς λέει και το Ευαγγέλιο για την Βασιλεία των Ουρανών, ότι «βιασταί αρπάζουσιν αυτήν». Αρχή και οδός προς τον Θεό να είναι το «αεί βιάζεσθαι εαυτόν».
Η σωτηρία μας είναι το πρωταρχικό έργο της ευδοκίας του Θεού, διότι «πάντας θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν». Δεν έχει προσωποληψία ο Θεός. Όλους ελεεί, αλλά σώζει τους πιστούς ορθοδόξους Χριστιανούς, διότι έχουν το αληθινό βάπτισμα και την αληθινή διδασκαλία. Αν θέλουμε τη σωτηρία μας σημαίνει ότι πρέπει να φυλάξουμε τις εντολές του Θεού, χωρίς τις οποίες δεν μπορούμε ν’ αγαπήσουμε τον Θεό και τον άνθρωπο.
Το Ευαγγέλιο μας λέει: Αν λες, άνθρωπε, ότι αγαπάς τον Θεό, που δεν βλέπεις, και μισείς τον πλησίον σου που βλέπεις κάθε μέρα, είσαι ψεύτης. Η σωτηρία μας λοιπόν εξαρτάται από την στάση που θα πάρουμε απέναντι στους άλλους ανθρώπους.
Προσευχή σημαίνει επικοινωνία απευθείας με τον Θεό. Ο Ψαλμωδός λέει: «Εκχεώ ενώπιον αυτού την δέησίν μου, την θλίψιν μου ενώπιον αυτού απαγγελώ». Προ της προσευχής χρειάζεται να αυτοσυγκεντρωθούμε με ταπεινωμένο φρόνημα, όπως κάνουμε όταν πάμε να ζητήσουμε βοήθεια από κάποιον ανώτερό μας. Με τη βοήθεια της προσευχής λυτρωνόμαστε από λογισμούς και φαντασίες.
Να ετοιμαστούμε, για να μην πεθάνουμε. Ένα ρητό λέει: «Εάν πεθάνεις πριν πεθάνεις, δεν θα πεθάνεις όταν πεθάνεις». Η προετοιμασία μας, που θα πρέπει να γίνεται σ’ ολόκληρη τη ζωή μας, συνίσταται στα εξής τέσσερα σημεία:
α) Να πεθαίνουμε συνεχώς ως προς την αμαρτία,
β) να μη θαρρούμε για ό,τι καλό κάναμε και αυτοεπαινούμαστε,
γ) όσο και αν σφάλλουμε, να μην απελπιζόμαστε, και
δ) να γνωρίζουμε ότι ο Θεός παραχωρεί να αμαρτάνουμε για να ταπεινωθούμε, διότι χωρίς ταπείνωση δεν μπορούμε να εισέλθουμε στη Βασιλεία των Ουρανών.

[Από το βιβλίο: Μοναχού Δαμασκηνού Γρηγοριάτου, «Σύγχρονοι Γεροντάδες του Άθωνος», Ιερομόναχος Άνθιμος Αγιαννανίτης Πνευματικός († 1910-1996). Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου 2005]
(Πηγή ηλ. κειμένου: koinoniaorthodoxias.org)

Πόσος σεβασμός αξίζει σε ανθρώπους που δεν σέβονται το Θεό, αφού "σιγοντάρουν" συνειδητά την αίρεση;


Μετά σεβασμοῦ παρατηρήσεις στό κείμενο τοῦ Σεβ. Μητροπ. Καρπασίας κ. Χριστοφόρου:


«Ἡ Ἐκκλησιολογία τῆς ἁγίας καί μεγάλης Συνόδου»


Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἰωάννου Φωτοπούλου,
ἐφημερίου Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς

    Σεβασμιώτατος μέ τό παραπάνω κείμενό του προσπαθεῖ νά «σώσει» τήν ἀνύπαρκτη ὀρθότητα τοῦ κειμένου «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν Χριστιανικὸν κόσμον» πού ἐνέκρινε ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης. Γράφει μεταξύ ἄλλων τά ἀκόλουθα:
   «... κανένα κείμενο δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι τέλειο, οὔτε ἡ χρήση τῶν καλύτερων θεολογικῶν ὅρων καὶ λέξεων μποροῦν νὰ ἀποδώσουν στὴν ἀκρίβειά του τὸ περιεχόμενο τῆς ἀποκαλυφθείσας πίστεώς μας. Γι᾽ αὐτὸ καὶ στὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους, ὅπου χρησιμοποιήθηκαν οἱ ὀρθότεροι, κατ᾽ ἄνθρωπο, ὅροι, χρειάστηκε νὰ ἑρμηνευτοῦν ἀπὸ τοὺς Πατέρες διὰ τῶν συγγραμμάτων τους γιὰ νὰ γίνουν κατανοητοὶ καὶ ἀποδεκτοὶ ἀπὸ τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας».
  Μήπως ξεφεύγουμε τελείως ἀπό τήν ὀρθόδοξη αἴσθηση ταυτίζοντας ἤ ἔστω συγκρίνοντας τό διπλωματικό καί οἰκουμενιστικό λεξιλόγιο τῆς Κρήτης μέ τήν ὑψίστου ἐπιπέδου θεολογική ἀκρίβεια καί τήν θεοπνευστία τῆς ὁρολογίας τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων;
   Παρακατιών γράφει, παραπέμποντας σέ ἀποσπάσματα τοῦ κειμένου τῆς Κρήτης, τά ἑξῆς:
   «Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία βρίσκεται σὲ διάλογο μαζί τους: [μέ τίς ἑτερόδοξες "ἐκκλησίες"] (ἐπειδὴ κουβαλοῦν ἀπὸ τὴν πρώτη χιλιετηρίδα κάποια ἐκκλησιολογική βάση), ὥστε νὰ ἀποσαφηνισθεῖ τὸ ὅλο ἐκκλησιολογικό θέμα καὶ "ἰδιαιτέρως τῆς γενικωτέρας παρ᾽ αὐταῖς διδασκαλίας περὶ μυστηρίων, χάριτος, ἱερωσύνης καὶ ἀποστολικῆς διαδοχῆς" (ἄρθρο 6). Μὲ τὸ διάλογο αὐτὸ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία "δίνει δυναμικὴν μαρτυρίαν τοῦ